ΕΔΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΊ ΕΜΕΙΣ…ΤΟ ΧΑΒΑ ΜΑΣ

27.2.2010
Στην Ελλάδα, μαζί με τα άλλα καταναλωτικά αγαθά, μάθαμε να αγοράζουμε και «χρόνο». Ηδη μπήκαμε σε αυτό που λέμε «περιορισμένη κυριαρχία». Απαράδεκτες καθυστερήσεις για να λάβουμε μέτρα.
Ο νέος δανεισμός αφορά μόνο τόκους παλαιότερων δανείων, και αποτελεί μόνο προσωρινή λύση , χωρίς να λύνει χρόνια προβλήματα, που κρύβουμε πάντα κάτω από το χαλί.
Τα πράγματα έχουν αφεθεί στη τύχη τους.
Προβλήματα δεκαετιών που δημιούργησαν οι πολιτικοί μας με τη προχειρότητα της διακυβέρνησης της χώρας, τις προμήθειες, τις μίζες, τα λαδώματα και ρουσφέτια.
Ζούμε ένα εφιαλτικό σενάριο, επιταχύνεται η κατάσταση ώστε να οδηγηθούμε τελικά στο οικονομικό αδιέξοδο. Παράλληλα καθυστερεί η ασφαλιστική μεταρρύθμιση ώστε να εξυγιανθεί οικονομικά το ασφαλιστικό μας σύστημα. Οι επιτηρητές μας ζητούν καθημερινά τη λήψη ολοένα και περισσότερων μέτρων, ανάλογα με τη δημιουργική λογιστική (παραποίηση στων επίσημων στατιστικών οικονομικών στοιχείων) και τα τερτίπια του παρελθόντος που καθημερινά έρχονται στο φώς της δημοσιότητας.
Στις ευρωπαικές χώρες η χρηματοπιστωτική κρίση τις οδήγησε στην δημοσιονομική κρίση, ενώ στην Ελλάδα η δημοσιονομική κρίση μας οδήγησε τελικά στην χρηματοπιστωτική κρίση.
Απουσιάζει παντελώς η κοινοτική αλληλεγγύη (κάτω από τις οδηγίες του Ευρωπαικού Συμβουλίου και του Εcofin ) και οποιαδήποτε γενικώτερη Κοινοτική στήριξη.
Δε μπορούμε να πείσουμε τους Ευρωπαίους για τη δυνατότητα ρύθμισης του χρέους μας. Η αύξηση του ΦΠΑ, ο 14ος μισθός, η περικοπή δημόσιων δαπανών και οι απολύσεις, τελικά δεν θα είναι παρά μόνο η αρχή του έργου, για τα επόμενα χρόνια που έρχονται.
Αυτή η αδυναμία του Ελληνικού Κράτους να δανειστεί από το εξωτερικό, είναι ευνόητο ότι μεταφέρει τα προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας, δημιουργώντας αλυσιδωτά προβλήματα, στη κατανάλωση, στην αγορά και το κυριώτερο στις Ελληνικές Τράπεζες οι οποίες σταμάτησαν από τις αρχές του 2010 να δανείζουν η μία την άλλη (φόβος ρευστότητας και επιβίωσης αναμεταξύ τους).Οι ελλην επιχειρήσεις ζούν την ύφεση, και την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους τους με τις τράπεζες με επώδυνα νέα επιτόκια ανα-δανεισμού.
Το Κράτος τώρα έχει άμεσο στόχο και προτεραιότητα να σώσει τα δικά του Ομόλογα και όχι τις επιχειρήσεις (τους μετόχους και εργαζόμενους).
Κανένας βιομήχανος δεν σκέφτεται να επενδύσει και να αναλάβει ρίσκο, διότι γνωρίζει ότι το κέρδος του θα φορολογηθεί με υψηλότερο συντελεστή.
Βιομηχανία-ναυτιλία-τουρισμός, εξ αιτίας αυτής της αναταραχής, χρηματοδοτούνται με το σταγονόμετρο.
Οι τράπεζες σήμερα είναι συντηρητικές στις χορηγήσεις νέων δανείων και παρακολουθούν από κοντά τις δανειακές τους απαιτήσεις (οφειλές παλαιών πελατών), ενώ βασικά είναι πηγές δανειοδότησης του δημόσιου χρέους .
Τα Ταμεία του Δημοσίου ήδη ευρίσκονται στο κόκκινο και παρουσιάζουν εκρηκτικά ελλείμματα. Προχτές έσκασε νέο κανόνι στην ασφαλιστική αγορά , με την ανάκληση της άδειας λειτουργίας της Commercial Value, με 450.000 ασφαλισμένους και 250 άνεργους.
Οδηγούμαστε σαν χώρα σε εφιαλτικά σενάρια, παίρνουμε επώδυνα μέτρα –κυρίως για τους πολίτες που δεν φταίνε «απόλυτα» για τη σημερινή οικον κατάσταση της χώρας μας- και παραμένει η δυσκολία μας για δανεισμό ακόμα και με ληστρικά επιτόκια (γράφω «απόλυτα» διότι μαζί με τους συνδικαλιστές-πολιτικούς , επιμερίζονται των ευθυνών τους και το κυριώτερο σα λαός δεν μάθαμε ποτέ να έχουμε «ατομική ευθύνη», μεγαλώσαμε λέγοντας πάντα ότι «η ευθύνη είναι Κρατική» και τα περιμέναμε όλα από το Κράτος Πρόνοιας, δεν υπήρξε ποτέ «ατομική ευθύνη», η χώρα του «δε βαριέσαι μωρέ, άσε θα το λύσουν οι επόμενοι (Το Κράτος Πρόνοιας τώρα δυστυχώς μας τέλειωσε και γίνεται αναδιανομή της χασούρας και των … δανεικών).
Τελικά φοβάμαι ότι πρέπει να παγώσουν τα πάντα.
-Η Γερμανία, πρακτικά μας στέλνει στην αγκαλιά του ΔΝΤ.
Ο πλούσιος Βορράς δεν θέλει να βοηθήσει το φτωχό Νότο (κυρίως εξαιτίας της μεγάλης παραοικονομίας που επικρατεί στη Μεσόγειο).
Οι χώρες Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα παρουσιάζουν υψηλά ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών (το 2009 ξεπέρασαν τα 100 δις € λόγω της υπερκατανάλωσης κυρίως Γερμανικών προιόντων).Τώρα η Γερμανία χαίρεται για το πλεόνασμα και την ανάπτυξή της. Ανάπτυξη που οφείλεται στη κατανάλωση του Νότου και με τις παρούσες οικον συνθήκες κρίσης θα παγώσει.
-Οσον αφορά το «αναγκαστικό κατοχικό δάνειο» που οι Ναζί πήραν στις 14 Μαρτίου 1942, από τη Τράπεζα της Ελλάδος (ύψους 38 εκατομ λιρών)ώστε να ενισχυθεί τότε ο Ρόμελ στην Αφρική, σημειώνουμε ότι για πρώτη φορά ετέθη θέμα επιστροφής του δανείου, το Δεκέμβριο 1945 από το καθηγητή Ιωάννη Σμπαρούνη (μέλος της αντιπροσωπείας, στη διάσκεψη του Παρισιού).
Στις 18 Απριλίου 1991, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Αντ.Σαμαράς , έθεσε προφορικό ερώτημα επιστροφής του δανείου στον τότε Υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας Γκένσερ, στη διάρκεια συνομιλιών στην Αθήνα (παίρνοντας αρνητική απάντηση).
Αργότερα το 1964 επί κυβερνήσεως Γεωργ.Παπανδρέου , ο υπουργός Συντονισμού Ανδρ. Παπανδρέου στη Βόννη ξαναθέτει το πρόβλημα των Γερμανικών αποζημιώσεων, και της επιστροφής του κατοχικού δανείου στο καγκελάριο Λούντβιχ Ερχαρντ (ο οποίος τότε δήλωσε ότι θα επιστραφεί το δάνειο, μόλις γίνει η ενοποίηση της Ανατολ και Δυτικής Γερμανίας).
Το Νοέμβριο 1995 ο Ανδρ.Παπανδρέου επίσημα έστειλε γραπτή ανακοίνωση, δια του Καρ Παπούλια (τότε Υπ.Εξωτερικών) στον Χέλμουτ Κόλ , ο οποίος την απέρριψε.
Από τότε οι Κων.Μητσοτάκης, Κων Σημίτης και Κ.Καραμανλής δεν ασχολήθηκαν ποτέ ξανά με το θέμα (προφανώς για ευνόητους λόγους και δεσμούς με τη Γερμανία).
Προχτές ο Γεώργ.Παπανδρέου στη Βουλή, επεσήμανε ότι είναι υπαρκτή η απαίτηση επιστροφής του κατοχικού δανείου.Επίσης ο Πάγκαλος,έκανε αναφορά για την οφειλόμενη επιστροφή του δανείου, σε συνέντευξη στο BBC.
Η Χάγη και το Ευρωπαικό Δικαστήριο, πάντα υπάρχουν , αλλά πρέπει πρώτα να πέσουν οι τόνοι και να σταθεροποιηθεί η σημερινή κατάσταση.
Αλλωστε μόλις καθορίστηκε η επίσκεψη του Παπανδρέου στον Ομπάμα (9 Μαρτίου), η Μέρκελ έσπευσε να κλείσει ραντεβού στο Βερολίνο στις 5 Μαρτίου. Μεθαύριο έρχεται στην Αθήνα ο Ευρωπαίος επίτροπος Ρέν και
σε λίγες ώρες, όλοι θα γνωρίζουμε τις τελικές αποφάσεις της κυβέρνησης για την Ελληνική οικονομία (στήριξη από την ΕΕ ή από το ΔΝΤ).
Πρόσφατα τοποθετήθηκε ο καθηγητής Παναγ Ρουμελιώτης (πρώην Υπ Εθν.Οικονομίας) στο ΔΝΤ, σαν εκπρόσωπος της Ελλάδας.Ο Ρουμελιώτης έχει φιλικές σχέσεις με το σημερινό επικεφαλής του ΔΝΤ Στρός-Κάν (που έχει βλέψεις για τη προεδρία της Γαλλίας, μελλοντικός αντίπαλος του Σαρκοζί).
Η ιδέα του ΔΝΤ , δεν ενθουσιάζει κανένα, αλλά δυστυχώς νομίζω ότι πλέον έχει ωριμάσει σε όλους !
-Οσον αφορά την Αμερικανική Τράπεζα Goldman Sachs (ιδρύθηκε στην Αμερική, το 1869 από τους δύο Γερμανο-εβραίους μετανάστες Goldman και Sachs), όλοι πλέον γνωρίζουν ότι έχει πλοκάμια και ελέγχει ολόκληρο τον κόσμο (και την Ευρώπη), υπήρξε σύμβουλος όλων των Ελλην. κυβερνήσεων επί σειρά ετών (1998 για την ένταξη στην ΟΝΕ, 2005-2009 για διάφορα δομημένα προιόντα κάλυψης του πραγματικού χρέους), πρωταγωνίστησε στις φούσκες των στεγαστικών δανείων στην Αμερική, δημιούργησε τα τοξικά δάνεια, έχει ανθρώπους της σε όλες τις κυβερνήσεις της Ευρώπης – Αμερικής, κερδοσκόπησε στο κράχ του 1929, εισέπραξε τεράστιες προμήθειες για τη παροχή υπηρεσιών στις ελλην κυβερνήσεις και στο τέλος κερδίζει επιπλέον από τη χρεοκοπία των πελατών της. Σήμερα υποβαθμίζει τη πιστοληπτική μας ικανότητα (ενώ σα σύμβουλος γνωρίζει τη πραγματική κατάσταση) και εξακολουθεί να βγάζει περαιτέρω κέρδη από τους πελάτες της.
Το συμπέρασμα είναι ότι τίποτα δε κρύβεται κάτω από το χαλί.
Επρεπε να πάρουμε μέτρα από τα τέλη Νοεμβρίου 2009, ώστε να αποφευχθεί το οικονομικό αδιέξοδο και τα χειρότερα που έρχονται σύντομα. Οι Ελληνες οδηγούνται στην εξαθλίωση, στη φτώχεια και ανεργία, πληρώνοντας ακριβά τα λάθη του υπερδανεισμού.
Δεν μπορεί πλέον να ονειρευτεί τη μισθολογική Ευρωπαική σύγκλιση, περνά στην μετά ΟΝΕ εποχή και ξεχνά για τα επόμενα 7-10 χρόνια τη πλαστή διαβίωση που έκανε τα τελευταία χρόνια.
Το παιγνίδι πήρε τέλος.
Ζούμε την οικον αποσταθεροποίηση και λιτότητα διαρκείας , τα νοικοκυριά πλέον δε μπορούν να προγραμματίσουν τίποτε απολύτως (είναι αβέβαιο το τι τους περιμένει).
Πληρώνουμε τη μόνιμη ανικανότητα των πολιτικών μας, τα Greek statistics, θα κουβαλάμε μόνιμα πλέον τη ρετσινιά των «τεμπέληδων και απατεώνων της Ευρώπης» και το νταβατζιλίκι των δανειστών μας.
Νυχτερικά κέντρα , καφετέριες με αραχτούς – χαλαρούς νεοέλληνες (από το πρωί σαν τους Μεξικάνους) , αμάξια και σπίτια πολυτελείας (με δανεικό υψηλότοκο χρήμα).
Τελικά όλα ήταν …ένα ψεύτικο όνειρο που τέλειωσε !
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν τελικά θα επιβιώσουν η Γερμανία και οι εκτός ΟΝΕ (Αγγλία-Σουηδία), αν έχει πλέον μέλλον η ΕΕ ή πρέπει να αναθεωρηθεί η Συνθήκη του Μάαστριχ ?