*ΕΝΑΣ ΑΛΒΑΝΟΣ ΣΤΟ ΧΑΡΒΑΡΝΤ

27.3.09
Με χαρά διάβασα στο FAQ του Θανάση Λάλα, ότι ο Αλβανός μαθητής που (πρίν μερικά χρόνια) είχε ξεσηκώσει όλους τους έλληνες θερμοκέφαλους "πατριώτες", επειδή κράτησε την Ελληνική σημαία την 25 Μαρτίου (ως καλλίτερος μαθητής), σήμερα βρίσκεται στο Χαρβαρντ υπότροφος και μάλιστα είναι ένας από τους καλύτερους φοιτητές του έτους.
Και ρωτώ, οι υπόλοιποι συμμαθητές του, που να βρίσκονται άραγε? Οι καιροί άλλαξαν παιδιά!

*ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΤΟΥ

ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΤΟΥ 28.2.09 (art.36.28209)

Το καράβι μπάζει από παντού.Παγκόσμια οικον κρίση, κρίση θεσμών, ηθικής, αξιών, αλλοτρίωση της ανθρώπινης υπόστασης, κρίση και στη παγκοσμιοποίηση που μας έταζε μέχρι και πρόπερσι ευημερία, πόλεμοι, δυστυχία, πείνα, τρομοκρατία, φονικά (Αλέξης Γρηγορό), καταστροφές, αναρχία, απαγωγές, ληστείες σε καθημερινή βάση, αποδράσεις από Κορυδαλλό με ελικόπτερα, κλείνουν Τράπεζες και επιχειρήσεις, πεθαίνει ο κόσμος μέσα στο ΕΚΑΒ, νοσοκομεία υπό διάλυση, αυξανόμενη ανεργία, κρίση στη παιδεία, μέχρι και στην εκκλησία.
Παντού βλέπεις κρίση.
Το καράβι κινδυνεύει να βουλιάξει, μπάζει νερά από παντού…
Μας κυνηγούν από την Ευρωπαική Ενωση.
Εδώ καπετάνιος, εκεί ο καπετάνιος, πού είναι ο καπετάνιος ? Δεν υπάρχει κανένας καπετάνιος, υπάρχουν καπετανάτα και κουμπάροι πολλοί περαστικοί και επίδοξοι.
Κανείς δεν μπορεί να δώσει μια ορθολογική λύση, μια απλή απάντηση στα προβλήματα του λαού μας. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση σήμερα, δεν εμπνέουν πλέον κανένα.Δεν συγκεντρώνουν κάν 60% και οι δύο μαζί. Δεν υπάρχουν ιδεώδη, δεν υπάρχει εμπνευστής, δεν υπάρχει κάν όραμα.Παραμένει το ίδο στενόμακρο τούνελ, εδώ και 35 χρόνια.
Τα κόμματα γίναν αναξιόπιστα, ο συνδικαλισμός φαίνεται αδύναμος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.Τα ΜΜΕ ελέγχονται απόλυτα από τα συγκροτήματα που κινούν τα νήματα της πολιτικής.

Η κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση, άπληστη, αποτέλεσμα του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.

H πολιτική παληά διέφθειρε –όσο μπόρεσε περισσότερο- την Ελληνική κοινωνία και σήμερα με τη σειρά της η κοινωνία εκδικείται και διαφθείρει τη πολιτική.

Η μικρή μου κόρη στο Δημοτικό, με ρωτάει, πατέρα υπάρχει καμμιά ελπίδα για μας?
Ντρέπομαι να της απαντήσω.Τα χειρότερα της οικον. κρίσης έρχονται, κανείς δεν ξέρει το βάθος και τη διάρκειά της, η ανεργία διευρύνεται σε πλατύτερα κοινωνικά στρώματα, η κοινωνία των 700€, περνά στη κοινωνία των 420 € και για αρκετούς στον ΟΑΕΔ.Πάμε σε νέα τάξη πραγμάτων.

Τι να πώ σε ένα κορίτσι της ΣΤ΄ Δημοτικού, που είδε προχθές τις φίλες της τα 16 χρονα να κατακλύζουν την Αθήνα? Που είδε τη καθαρίστρια τη Κα Μαρία (που τη γνωρίζει 5 χρόνια στο Σχολείο), όταν τη κτύπησε ένα αυτοκίνητο και την άφησε ανάπηρη, να μην έχει ασφάλιση – περίθαλψη και να της κόβουν τελικά το πόδι.
Συγκεντρώσαν χρήματα τα παιδιά για Χριστούγεννα, για να τη βοηθήσουν.
Δεν υπήρχε ούτε μισθός-ούτε Δώρο Χριστουγέννων-για τη καθαρίστρια τη Κα Μαρία.
Όταν ήταν καλά η Κα Μαρία, την έβλεπες όλη την ημέρα στο Σχολείο, από το πρωί ως το βράδυ, τη Κυριακή τη πέτυχα να βοηθά στην εκκλησία της γειτονιάς.
Αυτή είναι η Κα Μαρία! Ακόμη παλεύει. Η πολιτεία που είναι?

Τελειώνοντας, δεν βρίσκω ακόμη την απάντηση στη μικρή μου κόρη.

Φοβάμαι πολύ, μήπως περιμένοντας, δεν θα προκάνω και θα μου τη δώσει κάποια μέρα τελικά η ίδια?