28.10.08
IΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ-
ΠΟΙΟ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ

(Πώς και ποιοι βούλιαξαν τη Παγκόσμια Οικονομία)

Τι έγινε και πότε άρχισε
Είναι μεγάλο λάθος να λέμε ότι για τη σημερινή κατάσταση της Παγκόσμιας Οικονομίας είναι υπεύθυνα τα γνωστά πλέον σε όλους μας subprimes ή τα στεγαστικά δάνεια ή η αλόγιστη προσφορά καρτών κλπ.
Σύμφωνα με πολλούς Αμερικανούς οικονομολόγους αλλα και το Καθηγητή Francoua Moran (μέλος της Διοίκησης της Banque de France, Σύμβουλος Του Πρωθυπουργού Ζοσπέν),
αυτά δεν είναι απειλητικά και μάλιστα αποτελούν τη κορυφή του παγόβουνου.
Τα πλέον απειλητικά είναι τα 60 τρις δολλάρια των Credit Default Swaps (CDs) τα γνωστά μας «δομημένα ομόλογα», αριθμός που είναι κατά πολύ μεγαλύτερος του Παγκόσμιου ΑΕΠ, και αποτελούν τη πραγματική βόμβα του συστήματος στη σημερινή Παγκοσμιοποιημένη και απελευθερωμένη Αγορά.
Ως γνωστό όλα γίνονται για το «κέρδος».
Από παληά υπήρχε η ισοτιμία του χρήματος και των επιτοκίων. Το 1944 οι Αμερικανού επέβαλαν σαν παγκόσμιο νόμισμα το δολλάριο.
Με την ανάπτυξη των Πολυεθνικών εταιριών αρχίζει πλέον η Απελευθέρωση της Αγοράς, και παράλληλα απαιτείται η ανάλογη Χρηματοποστωτική κάλυψη.
Τα έτη 1950-70 αρχίζει η απελευθέρωση του χρήματος από το Κράτος.
Αρχίζει σιγά –σιγά η απελευθέρωση των ισοτιμιών (δηλαδή της τιμής του χρήματος).
Η απελευθέρωση δημιουργεί 1)μεγάλη πλέον δυνατότητα κερδοσκοπίας και 2) μία αγορά ασφάλισης.
Αρχίζει λοιπόν ο φαύλος κύκλος της «ασφάλισης», ασφάλισης της ασφάλισης, ασφάλιση της ασφαλισμένης ασφάλισης, πρακτικά όπως αναφέραμε ένας φαύλος κύκλος «ασφαλίσεων» (couverture) έναντι της κερδοσκοπίας που άρχισε να αναπτύσσεται εκ των πραγμάτων.
Στη συνέχεια έρχεται η πετρελαική κρίση το 1973 με τα πετροδολλάρια, τα παγκόσμια χρηματιστικά δίκτυα, και τη τελευταία στιγμή – με τη μεταρρύθμιση των Τραπεζικών συστημάτων-αποφεύγεται η δημιουργία μεγάλων αγορών υποχρεώσεων των κυριότερων χωρών του πλανήτη.
Το 1980 δημιουργούνται τα «παράγωγα προιόντα» (με μακροπρόθεσμα επιτόκια) που έχουν σκοπό τη «κάλυψη» έναντι των κινδύνων από τις αλλαγές ισοτιμιών και επιτοκίων.
Πλέον με την απελευθέρωση της αγοράς (αλλάζει η ισοτιμία, δηλαδή η τιμή του χρήματος), γίνεται αλυσιδωτά μια «δεύτερη απελευθέρωση των κεφαλαίων, των παγκόσμιων νέων παικτών». Σαν επόμενο αναγκαίο πλέον βήμα της Απελευθέρωσης έρχεται η αλλαγή της «φορολογικής μεταρρύθμισης» η οποία αλλάζει το Αμερικανικό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.
Εδώ ξεκινά ουσιαστικά η αρχή του προβλήματος και κανένας πλέον δεν προσπαθεί να το φρενάρει.
Ενώ πρώτα η ασφάλιση ήταν βασισμένη στην ανταπόδοση των κεφαλαίων με δεδομένες τις «εισφορές», περνά πλέον για πάντα στην ανταπόδοση σε μία νέα βάση «επενδυτικής απόδοσης του κεφαλαίου» των εισφορών.
Οι Τράπεζες και οι Χρηματιστικές εταιρίες αρχίζουν να γίνονται διαχειριστές των τεράστιων κεφαλαίων (των εισφορών των εργαζομένων) και ξεκινά πλέον ο τρελός αγώνας της εξασφάλισης μεγάλων αποδόσεων. Τα ανεύθυνα στελέχη των Τραπεζών και Χρηματιστικών εταιριών γνωρίζοντας τη πραγματικότητα προχωρούν χωρίς την ανάληψη των κινδύνων αυτών, δημιουργούν κρυφά για τη κατοχύρωσή τους τα «κρυφά αλεξίπτωτα», χωρίς να φέρουν πλέον ουδεμία ευθύνη των τακτικών τους και βασικά των συνεπειών αυτών (αντίθετα αρχίζει ένας αγώνας δρόμου των αποδόσεων με bonus παραγωγής αυτών των τεράστιων και τρελών αποδόσεων των κεφαλαίων, οι οποίες τρέχουν με ρυθμό της τάξεως του 20 % έως και 25%).
Ολοι γνωρίζουν ότι τα κέρδη αυτής της τάξεως είναι τεράστια σε σχέση με τα πραγματικά μεγέθη της οικονομίας.Σε αυτό πλέον τον αγώνα των αποδόσεων ποιος ενδιαφέρεται για τη «πραγματική οικονομία» ?
Ετσι αρχίζει η αποδέσμευση από τη πραγματικά μεγέθη της οικονομίας.
Εδώ αρχίζει να χάνεται πλέον ο έλεγχος, να χάνεται το μέγεθος κάθε επιχείρησης σε όλο τον κόσμο. Οι αναλυτές πλέον θεωρούν ότι ξέρουν τα πάντα σε ολόκληρο τον κόσμο, χωρίς κάν να γνωρίζουν το πραγματικό0 μέγεθος της κάθε επιχείρησης, ούτε κάν που βρίσκεται αυτή. Ολα μεταφράζονται σε αγώνα «τρελών αποδόσεων».
Τα παραπάνω επιδρούν άμεσα στη λειτουργία της Κοινωνίας και της Οικονομίας.
Δημιουργείται δηλαδή μία τεράστια χρηματιστική «φούσκα».
Για να καταλάβουμε τα μεγέθη της φούσκας, ενώ οι παγκόσμιες καταθέσεις
(το χρήμα που πραγματικά κυκλοφορεί) ανέρχεται σε 60 τρίς δολλάρια, στη διατραπεζική αγορά ανταλλάσσονται ετησίων 2.000 τρις δολλάρια !).
Επιπλέον μέγεθος για να αντιληφθούμε τη φούσκα είναι το γεγονός ότι η περιουσία των 90.000 ζάμπλουτων του πλανήτη (με περιουσία πάνω από ένα δίς δολλάρια ο καθένας σύμφωνα με την Merrill Lynch) υπολογίζεται σε 13 τρίς δολλάρια έναντι των 48 τρίς δολλαρίων του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Για να μειώσουν το κίνδυνο και για τη δημιουργία νέου περιθώριου κέρδους, όπως αναφέραμε ανωτέρω, δημιούργησαν τα γνωστά μας «δομημένα ομόλογα».
Ανακάτεψαν τις παλαιές εξασφαλισμένες - αξιοπρεπείς τοποθετήσεις με νέες επισφαλείς, ώστε να ελαφρύνουν (μετριάσουν) κάπως τον υπαρκτό κίνδυνο. Σήμερα δεν μπορεί κανένας να υπολογίσει με ακρίβεια το μέρος του φάλσου χρέους. Εχουν κρυφτεί πολύ καλά οι «επισφάλειες» και τελικά κανένας δεν γνωρίζει τίποτα, δεν ευθύνεται για τίποτα, δεν γνωρίζει το βάθος και τη διάρκεια της σημερινής κρίσης.
Παράλληλα οι ηθικοί αυτουργοί (χρυσόπεδα ή Golden boys) αυτών των επισφαλειών, έχουν εξαφανισθεί, λαμβάνοντας πρίν την εγκατάλειψη του σκάφους (Τραπεζικές και Ασφαλιστικές εταιρίες) τα παράλογα και παράνομα bonus, μυθικά ποσά άγνωστα μέχρι σήμερα στο μέσο εργαζόμενο, στις εισφορές του οποίου στήριξαν τα τρελλά σχέδιά τους και αποδόσεις χρήματος
.
Τι κάνουμε τώρα ;

Θα μπορούσαν να υπάρξουν κάποια σενάρια μελλοντικών εξελίξεων.
Το επικρατέστερο ίσως θα ήταν η αρχική σταθεροποίηση του συστήματος (με εισαγωγή ρευστότητας, Δημόσιου χρήματος των φορολογούμενων) που σίγουρα θα επηρεάσει τα ελλείμματα και τη πραγματική οικονομία με κλείσιμο επιχειρήσεων, ανεργία, κοινωνική αναταραχή κλπ.
Παραγνωρίζουν το γεγονός ότι προχωρούν στη δημιουργία «νέας και επικίνδυνης φούσκας» με πολύ δύσκολες προβλέψεις σε επίπεδο ολόκληρου του πλανήτη και του παγκόσμιου χρήματος.
Πιθανότατα θεωρείται ότι θα ακολουθήσουν βίαιες ρίξεις της παγκόσμιας ισορροπίας, ύφεση, μαζική ανεργία, τεράστιες κοινωνικές συγκρούσεις, εξαέρωση ασφαλιστικών οργανισμών, Ταμείων, επιχειρήσεων, ολοκληρωτικές εκτροπές, παράλογες συγχωνεύσεις .
.-----attanasio----